Wielu wyrzuconych Żydów osiedliło się w Państwie Osmańskim, do którego należały tereny Bośni i Herzegowiny, gdzie zostali przyjęci przez Sułtana Bajazet II. Potomkowie Żydów z Hispzanii są określani jako Zydzi Sefardyjscy, ponieważ „sefard” oznacza Hiszpanię w języku hebrajskim.

​

Sarajewo było kwitnącym centrum społeczności Żydowskiej na Bałkanach.  W 1577 roku, pozwolno Żydowskiej społeczności na wybudowanie własnej dzielnicy – El Cortijo. Kilka lat później, przy wsparciu społeczności muzłumańskiej, w 1581 wybudowano pierwszą synagogę w mieście,  Starą Synagogę zwaną także „Wielki Dziedziniec”. Aktulanie, większość Żydów zamieszkujących te tereny to Żydzi Sefardyjscy. W momencie gdy Sarajewo stało się częścią Austro-Węgier w 1878r , także Żydzi Aszkenazyjscy emigrowali do Sarajewa.

​

Gdy wybuchła II Wojna Światowa, około 14,000.00 Żydów zamieszkiwało Bośnię i Herzegowinę. W czasie wojny, większość bośniackich Żydów została zgładzona. Przeżyło tylko około 4,000 Żydów, dołączyli oni do partyzantów lub uciekli. Po 1945 wielu Żydów powróciło, a Żydowska społeczność została odtworzona.

​

W ostatnich latach liczba Żydów emigrująych z Bośni i Herzegowiny uległa zmniejszeniu. Aktualnie w Bośnie i Herzegowinie, mieszka około 1000 Żydów, z czego 2/3 z nich w Sarajewie. 90% z nich to Żydzi Sefardyjscy, starsi ludzie nadal używają Ladino.